چهارشنبه ۲۳ تیر اعتصاب غذا، از نرگس محمدی تا نسیم زرگران
زینت میرهاشمی
نرگس محمدی از روز دوشنبه 7 تير دست به اعتصاب غذا زد. خواسته نرگس محمدی بسیار ساده است. او به این که مزدوران ولی فقیه اجازه نمی دهند با فرزندانش تلفنی صحبت کند اعتراض دارد. در رابطه با این اعتصاب غذا عفو بینالملل خواستار آزادی بدون قید و شرط این مدافع حقوق بشر و برخورداری وی از حق ارتباط با فرزندانش شد.
با گذشت دو هفته از این اعتصاب غذا، خانم عذرا بازرگان مادر نرگس محمدی در نامه ای به حسن روحانی نوشت: «آقای روحانی! در این سرزمین مادر بودن جرم بزرگی است. چرا که دخترم در اعتراض به انکار مادرانگی خود و همبندانش حتی از غذا خوردن هم دست کشیده است. کدام قانون و کدام شرع و دین اجازه می دهد در سرزمینی زنان و مادران را به زندان افکنند و از شنیدن صدای فرزندانشان محروم کنند؟»
عدم رسیدگی رژیم به خواست ساده نرگس محمدی موجی از خشم و اعتراض را در سراسر جهان برانگیخته است. مریم (نسیم) نقاش زرگران که خود زندانی است از روز سه شنبه 15 تیر در حمایت از نرگس محمدی اعتصاب غذای چهار روزه ای را آغاز کرد و از روز شنبه 19 تیر با خواست «آزادی بی قید و شرط» به اعتصاب غذای خود ادامه داد. به گزارش هرانا، در روز یکشنبه 20 تیر این زندانی عقیدتی در نامه ای با عنوان «وقتش رسیده که سکوت سه ساله ام را بشکنم» از روند بازداشتها و بازجوییهای غیرقانونی سخن گفته و بر تداوم بی عدالتی در مورد پرونده اش و ادامه اعتصاب غذایش تاکید کرده است. وی در پایان نامه اش که با امضای نسیم زرگران منتشر شده می نویسد: «من این همه بی ادبی و بی عدالتی و بی تفاوتی را نمی پذیرم و اعتراضم را در اعتصاب تا جایی که زنده هستم ادامه می دهم.»
نسیم زرگران همچنین در یک قطعه ادبی با عنوان «کلاغ» که توسط هرانا منتشر شده، از تجربیاتش در زندان می گوید. در پایان این قطعه ادبی وی می نویسد: «اما قناریها، قانون زندان را نمی پسندند و ترجیح می دهند دور بایستند و لانههای شان را در جایی امن، دور از چشم کلاغان بسازند و گاهی برای آرامش ما صدای شان را برایمان هدیه می آورند که به خاطر بیاوریم آن سوی دیوارها زندگی جاریست و زیبایی و عشق انتظارمان را میکشد.»
نرگس محمدی و نسیم زرگران تنها نیستند. پژواک صدای آنها که برای حق زیستن آزاد دربندند، خواب مزدوران خامنه ای را آشفته می کند.
با گذشت دو هفته از این اعتصاب غذا، خانم عذرا بازرگان مادر نرگس محمدی در نامه ای به حسن روحانی نوشت: «آقای روحانی! در این سرزمین مادر بودن جرم بزرگی است. چرا که دخترم در اعتراض به انکار مادرانگی خود و همبندانش حتی از غذا خوردن هم دست کشیده است. کدام قانون و کدام شرع و دین اجازه می دهد در سرزمینی زنان و مادران را به زندان افکنند و از شنیدن صدای فرزندانشان محروم کنند؟»
عدم رسیدگی رژیم به خواست ساده نرگس محمدی موجی از خشم و اعتراض را در سراسر جهان برانگیخته است. مریم (نسیم) نقاش زرگران که خود زندانی است از روز سه شنبه 15 تیر در حمایت از نرگس محمدی اعتصاب غذای چهار روزه ای را آغاز کرد و از روز شنبه 19 تیر با خواست «آزادی بی قید و شرط» به اعتصاب غذای خود ادامه داد. به گزارش هرانا، در روز یکشنبه 20 تیر این زندانی عقیدتی در نامه ای با عنوان «وقتش رسیده که سکوت سه ساله ام را بشکنم» از روند بازداشتها و بازجوییهای غیرقانونی سخن گفته و بر تداوم بی عدالتی در مورد پرونده اش و ادامه اعتصاب غذایش تاکید کرده است. وی در پایان نامه اش که با امضای نسیم زرگران منتشر شده می نویسد: «من این همه بی ادبی و بی عدالتی و بی تفاوتی را نمی پذیرم و اعتراضم را در اعتصاب تا جایی که زنده هستم ادامه می دهم.»
نسیم زرگران همچنین در یک قطعه ادبی با عنوان «کلاغ» که توسط هرانا منتشر شده، از تجربیاتش در زندان می گوید. در پایان این قطعه ادبی وی می نویسد: «اما قناریها، قانون زندان را نمی پسندند و ترجیح می دهند دور بایستند و لانههای شان را در جایی امن، دور از چشم کلاغان بسازند و گاهی برای آرامش ما صدای شان را برایمان هدیه می آورند که به خاطر بیاوریم آن سوی دیوارها زندگی جاریست و زیبایی و عشق انتظارمان را میکشد.»
نرگس محمدی و نسیم زرگران تنها نیستند. پژواک صدای آنها که برای حق زیستن آزاد دربندند، خواب مزدوران خامنه ای را آشفته می کند.
No comments:
Post a Comment