آدینه 9 مرداد داعش در مسجد پونک تهران
منصور امان
وعده نسیه رییس جمهور رژیم مُلاها در کردستان پیرامون "تفاوُت قایل نشدن بین شیعه و سُنی"، در تهران نقد شده است. ماموران حُکومتی با یورش به یک مسجد مُسلمانان سُنی در این شهر، آن را تخریب کردند تا پای نظام تبعیض گرای ولایت فقیه را بر یک ویرانه دیگر اُستوار سازند.
روز چهارشنبه، تنها سه روز بعد از سفر اُستانی حُجت الاسلام حسن روحانی به کُردستان، نیروهای امنیتی به مسجد مُسلمانان سُنی در منطقه پونک تهران یورش برده و این مرکز دینی اقلیت مزبور را ویران ساختند.
جلوگیری از مُسلمان سُنی در اجرای آیینهای مذهبی خود در حالی صورت می گیرد که در دیگر صحنه های زندگی اجتماعی نیز رژیم مُلاها تلاش می کند آنها را به حاشیه و بر لبه پرتگاه زیست فرهنگی، اقتصادی و سیاسی براند و بی ثباتی دایمی را به ابزاری برای کُنترُل آنان بدل کند.
تنگ شدن دایمی فضای زندگی و عمل و آزار سیستماتیک، واقعیت روزمره زندگی زیر نظم استبدادی - مذهبی رژیمی است که نه فقط مُسلمان سُنی، بلکه همه دگرباوران، از پیروان بهاییت و پارسان تا درویشها را آماج تعصُب و تمامیت خواهی سیاسی و فرهنگی خود گرفته است.
آثار مُخرب آپارتاید آخوندی در داخل به ویژه هنگامی که با سیاست منطقه ای فرقه گرایانه آن در خارج ترکیب گردد، جامعه ایران را با خطراتی بیش از تجزیه درونی و جبهه بندی بر حسب وابستگیهای مذهبی، قومی، فرهنگی و جُز آن روبرو می سازد.
سفر اُستانی آقای روحانی به کُردستان واکُنشی در برابر پیامدهای این سیاست است که جنگ خونین فرقه ای را گام به گام از لُبنان، سوریه و عراق به پُشت مرزهای کشور کشانده است. ناگفته پیداست که حُقوق ملی، فرهنگی و دینی مردُم کُرد در این واکُنش نقشی بازی نمی کند. حُکومت، آنها را بازیچه های بی حُقوق در بازی منطقه ای خود می خواهد که به فرمان او با دُشمنانش دُشمنی بورزند و با دوستانش از در دوستی درآیند.
با این حال نمی توان هُشدار آقای روحانی به مردُم کُردستان پیرامون وجود "توطیه تفرقه" را غیرواقعی پنداشت. آری، توطیه ای با هدف تلاشی جامعه به فرقه های مُتخاصم و از هم گُسستن بندهای مدنیت آن در جریان است که تازه ترین نشانه آن را می توان در ویران سازی مسجد پونک صریح و آشکار به چشم دید.
اما برخلاف نام و نشانی که رییس جمهور مُلاها از توطیه گران ارایه می دهد، این "دُشمنان خارجی" نیستند که به تحریک قومی و مذهبی بخشهای گوناگون جامعه می پردازند و کمر به حذف و جراحی آنها بسته اند. این دسیسه ای است که نظام ایدیولوژیک و داعشی ولایت فقیه علیه جامعه مدنی و به سود خلافت یکدست اسلامی چیده است.
روز چهارشنبه، تنها سه روز بعد از سفر اُستانی حُجت الاسلام حسن روحانی به کُردستان، نیروهای امنیتی به مسجد مُسلمانان سُنی در منطقه پونک تهران یورش برده و این مرکز دینی اقلیت مزبور را ویران ساختند.
جلوگیری از مُسلمان سُنی در اجرای آیینهای مذهبی خود در حالی صورت می گیرد که در دیگر صحنه های زندگی اجتماعی نیز رژیم مُلاها تلاش می کند آنها را به حاشیه و بر لبه پرتگاه زیست فرهنگی، اقتصادی و سیاسی براند و بی ثباتی دایمی را به ابزاری برای کُنترُل آنان بدل کند.
تنگ شدن دایمی فضای زندگی و عمل و آزار سیستماتیک، واقعیت روزمره زندگی زیر نظم استبدادی - مذهبی رژیمی است که نه فقط مُسلمان سُنی، بلکه همه دگرباوران، از پیروان بهاییت و پارسان تا درویشها را آماج تعصُب و تمامیت خواهی سیاسی و فرهنگی خود گرفته است.
آثار مُخرب آپارتاید آخوندی در داخل به ویژه هنگامی که با سیاست منطقه ای فرقه گرایانه آن در خارج ترکیب گردد، جامعه ایران را با خطراتی بیش از تجزیه درونی و جبهه بندی بر حسب وابستگیهای مذهبی، قومی، فرهنگی و جُز آن روبرو می سازد.
سفر اُستانی آقای روحانی به کُردستان واکُنشی در برابر پیامدهای این سیاست است که جنگ خونین فرقه ای را گام به گام از لُبنان، سوریه و عراق به پُشت مرزهای کشور کشانده است. ناگفته پیداست که حُقوق ملی، فرهنگی و دینی مردُم کُرد در این واکُنش نقشی بازی نمی کند. حُکومت، آنها را بازیچه های بی حُقوق در بازی منطقه ای خود می خواهد که به فرمان او با دُشمنانش دُشمنی بورزند و با دوستانش از در دوستی درآیند.
با این حال نمی توان هُشدار آقای روحانی به مردُم کُردستان پیرامون وجود "توطیه تفرقه" را غیرواقعی پنداشت. آری، توطیه ای با هدف تلاشی جامعه به فرقه های مُتخاصم و از هم گُسستن بندهای مدنیت آن در جریان است که تازه ترین نشانه آن را می توان در ویران سازی مسجد پونک صریح و آشکار به چشم دید.
اما برخلاف نام و نشانی که رییس جمهور مُلاها از توطیه گران ارایه می دهد، این "دُشمنان خارجی" نیستند که به تحریک قومی و مذهبی بخشهای گوناگون جامعه می پردازند و کمر به حذف و جراحی آنها بسته اند. این دسیسه ای است که نظام ایدیولوژیک و داعشی ولایت فقیه علیه جامعه مدنی و به سود خلافت یکدست اسلامی چیده است.
